ลากับตั๊กแตน
นิทานอีสปเรื่องลากับตั๊กแตน
Story:
ลาตัวหนึ่งได้ยินเสียงตั๊กแตนดังไพเราะน่าฟังก็นึกอยากมีเสียงเช่นนั้นบ้างจึงถามว่า “เจ้ากินอะไรเสียงจึงไพเราะเหลือเกิน” ตั๊กแตนก็ตอบว่า ”ข้ากินน้ำค้างยังไงล่ะ” เจ้าลารู้เช่นนั้นจึงเลิกกินหญ้าหันมากินน้ำค้างตอนเช้าตรู่แทนและก็เฝ้าหวังว่าเสียงคงจะดังไพเราะเหมือนกับตั๊กแตนแต่ต่อมาไม่นานเจ้าลาก็ซูบผอมลงและอ่อนแรงจนเป็นลมขาดใจตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าจงเลือกสิ่งที่เหมาะกับตน
Explanation:
นิทานอีสปเรื่องลากับตั๊กแตนนะคะ ก็ไม่ยาวคะสั้น ลาตัวหนึ่งมันเห็นตั๊กแตนเสียงเพราะ มันชอบเสียงตั๊กแตนมาก ก็อยากมีเสียงแบบนั้น แล้วก็ถามตั๊กแตนว่าทำไมเสียงจึงเพราะเหลือตั๊กแตนก็ตอบก็เพราะกินน้ำค้างไงล่ะ ก็เลยเสียงเพราะ ว่าแล้วก็เลิกกินหญ้าที่มันเป็นอาหารของมันแล้วก็หันไปกินน้ำค้างแทน ทำตัวเหมือนตั๊กแตนเลยค่ะ ต่อมาตายคะเป็นลมตายเพราะไม่ได้กินอาหารที่ตัวเองควรจะกิน ขาดใจตายเพราะกินน้ำค้าง อยากมีเสียงเพราะเหมือนตั๊กแตน สอนให้เรารู้ว่าเลือกสิ่งที่เหมาะกับตัวเองอย่าไปเอาสิ่งที่คนอื่นเขามี
Vocabulary:
- ไพเราะ : sound good
- เหลือเกิน : so, very
- น้ำค้าง : dew
- เช้าตรู่ : very early in the morning
- แทน : instead
- ซูบผอม : too thin and skinny
- เป็นลม : faint
- ขาดใจตาย : die
If you want to listen to more Thai listening practice audios for intermediate or advanced beginner with transcript please see all my listening practice audios.